Perzische tapijten kent iedereen wel alleen wat is de geschiedenis achter deze Oosterse tapijten? Iedereen heeft natuurlijk weleens problemen met een koude vloer in de winter en je weet dat dit niet echt comfortabel aanvoelt. Perzische tapijt is de voorloper van onze hedendaagse vloerkleden die je bij vele mensen in de woonkamer terug vindt. Naast dat ze erg comfortabel zijn kregen ze over de jaren ook een decoratieve functie. Vooral in Perzië werden ze ontwikkeld tot een ware vorm van kunst. De Perzische tapijten hebben een complex ontwerp en soms koste het jaren om deze te maken. In dit artikel lees je alles wat je moet weten over Perzische tapijten.

Weinig Perzische tapijten in de Oudheid

Het zal je misschien verbazen, maar uit geschriften van verschillende Griekse schrijvers blijkt dat Perzen al heel lang bekend staan om hun kwalitatief hoogstaande tapijten. Wat je misschien niet weet is dat deze tapijten meestal op het platteland geproduceerd werden en als huisnijverheid. Door de complexe ontwerpen die gebruikt werden koste het soms jaren om een tapijt af te maken. Hierdoor waren er niet zoveel tapijten voorhanden als je misschien zou denken.

De rijke geschiedenis van Perzische tapijten

Het is niet bekend sinds wanneer de Perzen gedecoreerde tapijten begonnen te maken. Gedurende de eeuwen zijn er vele tapijten verloren gegaan en er is weinig van terug te vinden. Het oudste bekende tapijt is niet in Perzië gevonden, maar in Siberië. Deze is namelijk gevonden is ijs. Door deze lage temperatuur was het tapijt goed bewaard gebleven. Op het kleed zie je de begrafenis van een prins. Ze gaan ervanuit dat dit tapijt stamt uit de vierde eeuw voor Christus. In de zestiende eeuw werden er steeds meer tapijten geproduceerd. Sjah Abbas realiseerde zich dat er veel geld aan de Perzische tapijten te verdienen viel. Hij liet grootschalige hofwerk plaatsen aanleggen waar honderden vrouwen tapijten aan het weven waren. Met name de Engelsen, Nederlanders en Fransen kochten deze luxegoederen. Het waren vooral kooplieden die wilden uitstralen hoe rijk ze waren die de Perzische tapijten aanschaften. Ze werden zowel op de vloer gebruikt en als muurdecoratie. Het maken van deze tapijten was een arbeidsintensief proces, aangezien alle knopen handmatig werden gelegd. Hoe meer knopen, hoe fijner het patroon van de tapijten is. Het maken van de tapijten koste veel concentratievermogen en daarom mocht iedereen elke dag maar anderhalf uur aan de tapijten werken. Sommige tapijten kosten 3 of 4 jaar voordat ze afgerond waren. Tegenwoordig is er een stuk minder vraag naar Perzische tapijten dan vroeger. Ze worden nog steeds op de traditionele manier gemaakt en zijn hierdoor best prijzig. Veel traditionele wevers zijn opzoek naar ander werk gegaan vanwege het arbeidsintensieve proces.